Zijn tas staat in de gang. Hij heeft hem zelf ingepakt. Uniek want meestal moeten we helpen. Maar dit keer ging het meer dan vrijwillig en alles zit er in zie ik ’s avonds als we gaan slapen. Wessel, onze oudste van vier kinderen, gaat naar een Ajax-clinic in de Arena. De weken ervoor heb met de vent thuis lopen bakkeleien of hij al dan nog niet mocht. Ik vind hem te jong, volgens mijn vent ben ik te bezorgd.
Ik loop ’s avonds langs de vier bedjes en sta langer stil bij het bedje van Wessel. Mijn grootste en toch vind ik hem nog klein. Maar hij lijkt met een glimlach in slaap te zijn gevallen, hij heeft er zin in!
De ochtend voor kerst. Wessel komt onze kamer binnenlopen, in zijn mond het laatste chocolaatje van zijn adventkalender. Ik kijk naar zijn gezichtje, witjes, moe. Bits bijt ik mijn vent toe, dat hij zo dus niet gaat voetballen, dat hij te ziek is. Die mompelt dat we het na het ontbijt wel bekijken. Wessel kruipt onder het dekbed bij ons voeteneinde. Met 3 andere kinderen in bed is dat zijn vaste plekje.
Iemand zit onder het dekbed te schoppen. Maar het is geen schoppen, Wessel gaat onder het dekbed heen en weer. “Doe normaal!” schreeuw ik maar realiseer me direct dat dit niet normaal is en trek het dekbed weg. Wessel ligt er stuiptrekkend met schuim rond zijn mond. Ik neem hem in mijn armen, maar het is bijna niet te doen. Zijn ogen schieten weg en hij reageert nergens op. Ik gil dat 112 gebeld moet worden.
Ondertussen loopt hij blauw aan, begint te braken en laat zijn plas lopen en raakt bewusteloos. De andere 3 kinderen zijn ook in paniek. Via de telefoon krijgen we eerste instructies, de man aan de lijn sommeert ons rustig te worden. Het lukt me niet. Wessel gaat van blauw naar paars en reageert werkelijk nergens op. Hij moet onze kamer uit, ook voor de andere kinderen. Samen leggen hem voorzichtig in zijn bedje. Hij is vreselijk heet.
Wachten op de ambulance, secondes lijken minuten, minuten lijken uren. De ambulancebroeders gaan direct met hem aan de slag, ECG, infuus, een injectie ligt klaar voor de volgende stuip. De situatie is niet goed en Wessel is te oud voor een koortsstuip. Maar inmiddels reageert hij wel op vragen, al is het slechts knikkend. De ambulancebroeders maken grapjes en indruk. Maar hij moet mee naar het ziekenhuis. Ik blijf met de andere drie kinderen thuis. Lucas (3jr) roept alleen maar dat hij ook mee wil met de ambulance…
Als een debiel ga ik schoonmaken. Braak (met bloed realiseer ik me later) en zijn plas. Ondertussen probeer ik zo gewoon mogelijk te doen en te praten met de anderen wat er is gebeurd. Er zijn natuurlijk veel vragen en Lucas blijft herhalen dat de ambulance erg mooi is. Al na twee uur is Wessel weer thuis. Geruststellend want als het niet goed was dan hadden ze hem daar wel gehouden en hij is thuis! Hij wil slapen. We gaan bij hem liggen. Kerst bij (schoon)familie bellen we af en deze kerst gaan we klein maken.
Ik weet dat ik direct twee voornemens voor 2013 heb gemaakt: een cursus kinder EHBO en onze gezondheid nog harder koesteren.
Indrukwekkend verhaal en ook voor mij een wake up call. Fijne kerst nog samen!
Ingrijpend. En wat mooi dat het goed is gekomen. Was wel erg geschrokken – zoals zovelen. Take care!
Ben weer in tranen. Zelfde meegemaakt met mijn jongste zoon Emile. Was wel kleiner, maar wij schrokken enorm. Woonden destijds 14 maanden in Leek. Dus op naar Groningen. Zat achter zijn oor een grote ontsteking. Twee dagen daar moeten blijven en ging verder goed. Ben zo blij dat ik weer in Brabant woon, ziekenhuizen altijd dichtbij. Even op hout kloppen. Voor Roos en familie en voor iedereen mooi 2013 in goede gezondheid. Leve Ajax 🙂
Tot een paar dagen geleden had je vast een ander “mijn moment”. Zo’n rauw en kwetsbaar moment ls dit hakt er flink in.
Knuffel en kus!
Henk
Jee Roos, wat heftig! Wat zullen jullie ontzettend geschrokken zijn! Maar wat een geluk dat jullie erbij waren én dat hij alweer zo snel mee naar huis mocht. Sterkte en alle goeds voor jou en de jouwen in 2013!
Heftig, Roos en mooie voornemens!
En wat een prachtige foto heb je uitgezocht. Spreekt!
Heftig Roos en helaas ook herkenbaar, maar dan net anders…
Geniet extra van elkaar deze periode en op naar een prachtig 2013
Lieve Roos, jouw moment hakt er flink in. Ik hoop dat jullie er een beetje van bijgekomen zijn de afgelopen dagen. Veel goeds en geluk voor 2013. xx
Lieve Roos, bedankt voor het delen van dit moment. Wat een heftige dagen zijn dit geweest voor jullie. Geniet van elkaar en veel geluk in 2013! x
Tjonge Roos, schrik van je leven 🙁 Heel veel sterkte en hug voor jullie allemaal 😉 x
Dit raakt! Geniet vooral nog meer van elkaar in 2013.
Lieve Roos en Man en kids,
Dit verhaal komt binnen en raakt me.
Geniet van elkaar en de mensen om jullie heen.
*knuffel*
Heftig om te lezen. Het gevoel van onmacht, niet weten wat je moet doen en ondertussen moeten wachten op hulp… Ellendig en overdraagbaar.
Voor iedereen in het gezin een grote schok! Sterkte jullie met Wessel en hopen op dat eenmalige!
Poeh, heftig hoor. Dit snijdt ook door mijn moederhart. Ik heb die EHBO-cursus gedaan, maar vraag me af of ik in zo’n heftige situatie nog weet wat ik moet doen. Stekte met die kleine man en geniet vooral van elkaar.
Het is een cliché, maar gezondheid is het allerbelangrijkste. En als zoiets gebeurt, word je weer met de neus op de feiten gedrukt. Fijn dat hij weer thuis is. Geniet van de kids en een gezond 2013 gewenst.
Lieve Roos.. Kus voor jou, Marcel, Wessel, Julia, Amelie en Lucas..en de ‘rest’ van de familie… Een gezond nieuw jaar! Liefs Judith Alvarez van Vugt
Als opa die elke vrijdag voor 2 kleintjes zorgt, raakt dit mij zeer. Goed dat je er nu op kunt terugkijken. Ik wens je alle goeds en vooral gezondheidbvorjou en je kids en man
Ontroerd lees ik het verhaal van een moeder die haar kleine grote mannetje een beetje los moet laten en daar nog niet aan toe is… En dan Schrik, dan staat alles even stil. Ik hoop dat het eenmalig was, wat een vreselijke schrik. Ik knuffel mijn kleine grote mannetje nog maar eens flink. Heb het leven godvergeten lief zegt de mama van Sanne Walvisch en zo is het…
oeps.. wat een pittige moment zo voor jullie met de kerstdagen! Beterschap voor Wessel! X
Zo…, stil van, Roos! Gelukkig een happy end. Als ik je verhaal lees, denk ik: deze Kerst was groot. Geniet van elkaar! X
kus, fijn en gezond 2013
Heel blij voor je dat het goed is afgelopen…
Heftig! Brengt ’t terug tot de essentie…
Via twitter krijg je dan ‘zomaar’ een heel aangrijpend verhaal van onbekende te lezen. Je beschrijft een moment waarvan je (ik) hoop dat je het niet mee hoeft te maken. Gezondheid en liefde is all you need. Alle goeds voor 2013
Bye!
Marie Antoinette
Jakkie bah, wat een naar verhaal… wel fijn dat alles uiteindelijk weer goed is gekomen.
Dat is heftig. Rillingen. Maar het mooiste van je verhaal Roos vind ik de laatste woorden…… koesteren van gezondheid. Zo’n groot goed!
Wat een schrik! Alle goeds voor jullie toegewenst!
Grootste schrik die je kan overkomen. Grootste schat en dan zo machteloos zijn.
Herkenbaar. Die kwetsbaarheid gaat nooit voorbij.
Oh, eigen vlees en bloed. Als er iets is waarover je in paniek kan raken, dan is dat het. Zelfs als je een nuchtere vrouw bent. Zijn je andere kinderen ook bijgekomen van de schrik? Ik wens je een rustige en saaie tijd. Groetjes, Louise
-stilte-.. gotfur Roos. Zo ontzettend blij voor jou, je partner & kids dat het goed is afgelopen. Ik stuur jullie veel positiefs voor 2013 met een dikke kus.
Tanja
Wauw Roos wat heftig! Ik krijg kippenvel van je verhaal en nog meer kippenvel als ik aan de schrik denk. Rustig aan en tot snel.
xx
Wat een indrukwekkend verhaal Roos. Hoop dat het inmiddels weer beter gaat. Mooi voornemen: jeugd-EHBO gaan doen. Zou eigenlijk verplicht moeten zijn voor (jonge) ouders.
Beste Roos, ik lees nu pas jouw moment. Heb het met openvallende mond en met kippevel over m’n rug zitten lezen. Wat een paniek zeg, maar wat een geluk dat Wessel na 2 uur weer thuis was. Gelukkig dus wel een goede afloop. Wat zul je blij en happy zijn dat ie weer lekker thuis is. En ja, gezondheid gaat boven alles. Ik wens je sterkte en hoop dat er geen blijvende schade is.
Tenslotte wens ik je een gezond en gelukkig 2013. Geniet van jouw momenten, maar dan ook vooral van kids en family.
Hartelijke groet,
Henri Achterkamp
Jemig.. je schrikt je kapot!!
jeetje Roos ik had geen idee waar jullie doorheen gaan! Wat aangrijpend
sterkte lief gezin!