‘Rustig! Eerst afremmen, schakelen en dan pas de bocht om’
We staan op de drukke Amsterdamsestraatweg en ik moet linksaf slaan van mijn rij-instructeur, ik kijk in de achteruitkijkspiegel en zie een rijtje auto’s achter me. Ik voel me opgejaagd, moet ik hier een partijtje rustig doen terwijl íedereen op me staat te wachten. In Utrecht heeft iedereen haast dus het duurt al snel te lang. Mijn rij-instructeur stelt nog maar weer eens de vraag ‘was dat nou nodig net, die haast?’ Nodig, nodig.. het kan maar beter snel dan heeft niemand er last van, dacht ik altijd.
Even later: ’wat gaat er allemaal door je hoofd, Agnes?’ Enigszins verrast vroeg ik me af waar hij aan af las dat er een goede kans in zat dat er van alles door mijn hoofd ging.
Er ging inderdaad van alles door mijn hoofd: waarom doe ik dit nu alweeeer fout! Ik ben helemaal niet rustig! Ik moet dat rijbewijs halen en snel een beetje. Midden in een verhuizing zitten is ook niet ideaal. Zucht, en weer door. Ik ben er aan begonnen, na jarenlang ‘wanneer ga je met je rijbewijs beginnen?’ gehoord te hebben, nu zal ik het halen ook, zo ben ik dan ook wel weer.
Het is zomer en we zijn net verhuisd van Utrecht naar het noorden. Eens in de week trein ik op en neer voor een klus in Amersfoort en aan het einde van de dag reis ik door naar Utrecht voor een rijles. Niet ideaal, lekker in de spits je rust vinden, maargoed, nog even doorzetten.
Einde van de les doorweekt van het zweet snel kleren wisselen in het toilet op Utrecht centraal en weer in de trein terug naar huis.
‘Rustig en op tijd remmen, rustiger aan komen rijden dan heb je meer tijd om te kijken.’ Het staat in mijn notities in mijn telefoon en gaat als een mantra door mijn hoofd. Peanuts.
Het zou toch niet zo moeilijk moeten zijn voor een vrij rustig persoon als ik. Toch moet ik mezelf in de ogen kijken en toegeven dat ik vaak niet zo rustig ben als dat ik overkom. Ik ontdek dat deze les een les is die zich niet beperkt tot het autorijden, het is me duidelijk dat ik dit breder moet inzetten, meer ontspanning in het doen van dingen.
Ik oefen, met het uitlaten van een langzame logeerhond, in langzaam hardlopen en ’oefening baart kunst’, aan het einde van de zomer haal ik mijn papiertje.
Ik ben meteen gaan rijden, in alle rust ‘oefenen’, zonder druk en een instructeur naast me. Ik had niet bedacht dat het zo fijn kon zijn, vooral nu we hier weer in het noorden wonen. Ik kan gaan en staan waar ik wil en het gevoel overal ver vandaan te wonen is er niet. Juist weer terug naar huis kunnen gaan, dat is een heerlijk gevoel, radio aan en gaan! Als er niemand meer in mijn binnenspiegel is te zien en het écht donker is dan weet ik dat ik bijna thuis ben en zo zit ik op het einde van het jaar inmiddels al dichtbij de 10.000 zelf gereden kilometers. Best aardig voor een beginner.
Ik ben Agnes Swart en ik werk als illustrator, fotograaf en contentontwikkelaar. Ik vertel verhalen met beeld en steek graag de draak met eekhoorns en andere dieren. Ik hou van en woon samen met Jeroen. http://www.agnesswart.nl
En ik ben zooo blij met je bank 🙂
Die staat eindelijk op zijn plek .
(PS ik haalde mijn rijbewijs pas na 4 x zakken op een staatsexamen, was wel handig geweest als ik toen iets meer geweten had van HSP)
Gefeliciteerd met je gigantische actieradius, vrijheid en denkbubbel (tenminste, dat is wat rijbewijs en auto voor mij zijn). 😀
Wat een mooi verhaal Agnes over leren je rust te vinden in de dingen die je doet. Puur levenskunst! Daar ga je nog veel plezier aan beleven.